Dwa łaskami słynące obrazy
Kościół racławicki, noszący miano Sanktuarium Matki Boskiej Buszczeckiej, jest domem dla dwóch łaskami słynących obrazów Matki Bożej, a historia racławickiej parafii od ponad 300 lat związana jest z kultem maryjnym.
Matka Boska Buszczecka
Obraz Matki Boskiej Buszczeckiej
Obraz ufundowany przez rodzinę Sieniawskich do jednego kościoła w Królestwie Polskim. Według legendy, kiedy malowidło transportowano z Włoch, to konie zatrzymawszy się we wsi Buszcze (dawniej Kresy Wschodnie, obecnie Ukraina) za nic nie chciały ruszyć z miejsca. Katarzyna Sieniawska uznała to za znak i zdecydowała o pozostawieniu obrazu w tamtejszym kościele.
Przed obrazem Matki Boskiej Buszczeckiej modlił się sam król Jan III Sobieski, a jego rycerze na murach kościoła w Buszczu wyryli swoje nazwiska. Buszczecki kościół do II wojny światowej był najbardziej znanym sanktuarium maryjnym Archidiecezji Lwowskiej. W dniu odpustu parafialnego Buszcze odwiedzało od 3 do 5 tysięcy wiernych.
W 1944 roku Buszcze napadły bandy banderowców mordując zamieszkałych tam Polaków. Uratował się ówczesny proboszcz parafii Buszcze ks. Filip Zając, który z ogromną pomocą Niemca Georga Franza (podoficera) obraz zabrał ze spalonego kościoła. W 1945 roku malowidło wraz z mieszkańcami Buszcza i ks. Zającem trafiło do Racławic Śląskich.
Obraz znajduje się w racławickim kościele do dziś. Ołtarz, w którym go umieszczono wzorowano na tym w Buszczu, a wezwanie racławickiej świątyni po 1945 roku zmieniono na Wniebowzięcia NMP, również na wzór Buszcza. Odpust parafialny przypada na dzień 15 sierpnia. Przed „Madonną wypędzoną z Kresów Wschodnich” modlą się osoby związane z Kresami, głównie potomkowie dawnych mieszkańców Buszcza.
Warto dodać, że w lipcu 2015 roku kopia obrazu Matki Boskiej Buszczeckiej znalazła się w kościele w Buszczu (dziś Ukraina). We wrześniu 2016 roku obok obrazu pojawił się witraż „Matka Boska Buszczecka Gorejąca” projektu Pana Andrzeja Bochacza.
Obraz i witraż
Matka Boska Racławicka
Obraz Matki Boskiej Racławickiej
Pierwszy opis wspominający o obrazie Matki Boskiej znajdującym się w racławickim kościele pochodzi z 1697 roku. Opisuje go, jako „najpiękniejszą ozdobę kościoła”. Dziś obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus powieszony jest przy głównym ołtarzu, ale przypuszczalnie wcześniej znajdował się w innym miejscu. Nie jest znana data jego powstania, ani autor. Jest prawdopodobne, że znajdował się w racławickiej świątyni przed wybuchem reformacji. Obraz ten dziś nazywany jest obrazem Matki Boskiej Racławickiej, ale jego historyczne określenie i poprawna nazwa, to obraz Matki Boskiej Pocieszenia.
Kroniki przytaczają świadectwo jednego z wczesnych mieszkańców, niejakiego „sędziwego Johannesa Barnerta”. Wspominał on o obrazie, mówiąc, że „w czasie wojny trzydziestoletniej Szwedzi wtargnęli do kościoła i usiłowali wywieźć obraz, jednak z woli Bożej i dzięki gorliwości katolików został uratowany”.
Obraz związany jest z Kultem Maryjnym rozwijającym się na długo przed II wojną światową. Do Matki Pocieszenia przybywały pielgrzymki z wielki okolicznych miejscowości. Nawet emerytowany ks. biskup Alfons Nossol wspomniał, że jako mały chłopiec pielgrzymował do Racławic Śląskich, aby tutaj modlić się do Matki Bożej. W latach 30-tych XX wieku sama racławicka parafia liczyła ok 3,5 - 4 tyś wiernych nie mówiąc o licznych przybywających tutaj pielgrzymach.
